17-10-2012

MILO opent vandaag CINEKID

Het CINEKID festival opent vandaag met de Nederlandse première van MILO. MILO is deze week te zijn tijdens het festival in Amsterdam en zal vanaf 8 november in de bioscopen te zien zijn. De eerste recensie is binnen:

Door: Jonne Plagge op www.cultuurbewust.nl

In de film Milo (2012) volg je als kijker de eenzame jongen Milo met een huidaandoening. Thuis loopt niet alles lekker en vooral tussen hem en zijn vader lopen de spanningen hoog op. Milo besluit dan ook in zijn eentje op avontuur te gaan. Hij komt terecht bij een crimineel hippiekoppel, leert de ware aard van zijn huidaandoening kennen en komt erachter hoe wreed mensen kunnen zijn. Je wordt meegenomen in een overweldigend mooi verhaal over zelfacceptatie en de wrede maar ook liefhebbende kanten van de medemens.

De hoofdpersoon van de film Milo is een jongen van tien jaar oud met een mysterieuze huidaandoening. Elke dag moet hij een masker van crème opsmeren. Zijn vader is een zelfstandig ondernemer, die zijn zoon vooral lijkt te willen behoeden van het kind-zijn. Milo wordt dan ook opstandig en loopt weg. Hij komt terecht bij het stel Star en Mickey, bij hen kent zijn vrijheid geen grenzen. Zijn moeder (Laura Vasiliu, 4 months, 3 weeks, 2 days) doet er alles aan om hem terug te vinden, terwijl zijn vader tot uitersten lijkt te gaan om Milo's huidaandoening geheim houden. Zijn ouders komen lijnrecht tegenover elkaar te staan, terwijl Milo ondertussen geniet van zijn vrijheid, maar vooral worstelt met de ware aard van zijn huidaandoening.

Eerste keer
Een originele film met vele debuten. Zo is Milo voor het uit Nederland afkomstige regisseursduo Berend en Roel Boorsma de eerste speelfilm die ze regisseren. Daarnaast is het voor de jonge Lorcan Bonner, die Milo speelt, zijn acteerdebuut. Lorcan weet zijn personage krachtig neer te zetten en de kijker mee te nemen in zijn belevingswereld. Emoties weet hij goed tot uitdrukking te brengen. Als hij de ware aard van zijn aandoening ontdekt, voel je zijn paniek, radeloosheid en misschien zelfs ook afschuw. Het enige wat je wilt is hem troost bieden. Deze troost komt er echter niet, want hulp wil Milo in eerste instantie niet en hij zondert zich af van iedereen. Charlotte Bradley (The Van) weet daarbij de onmacht die Star voelt goed over te brengen wanneer ze niet weet tot Milo door te dringen. Ook wordt je als kijker alle zicht op het gezicht van Milo ontnomen, en vang je slechts stukken hiervan op. Dit creëert een goede combinatie, omdat je als kijker opgaat in Milo's gevoel van paniek maar je ook nieuwsgierig bent naar wat hij onder zijn capuchon verbergt.

Acceptatie
De film Milo drukt je goed op de feiten, namelijk dat ouderlijke liefde helemaal niet zo vanzelfsprekend is als we verwachten. Het is een verhaal dat je doet verbazen over het egoïsme van de vader, maar ook over de barmhartigheid van wildvreemden. Het is een verhaal dat zijn kijker weet te vangen, te shockeren en te ontroeren. Het is dan ook te hopen dat het regisseursduo Boorsma nog veel films voort gaan brengen van hetzelfde kaliber.